امام خمینی: هر روزی عاشورا و هر زمینی كربلاست
اشاره
همه اهتمام ائمه اطهار(ع) و در پی آن مراجع و فقیهان و عالمان دینی در توصیه مكرر به تداوم مراثی برای حضرت امام حسین(ع)، هدفی مقدس را تعقیب می‌كند كه عبارت است از زنده ماندن اهداف و آرمان‌های نهضت عاشورا و تسری آثار ارزشمند آن در گستره زمان و در همه اعصار و در فكر و عمل مردم مسلمان.
حركت تاریخی حضرت امام حسین(ع)، اعتراضی است علیه نظام‌های جور و حاكمان ستمگر كه در لباس دین در می‌آیند و با قصد واژگون‌سازی معارف اصیل و قوانین جامع اسلامی كه موجودیت آنان را به شدت به خطر می‌افكند، به بدعت‌‌گزاری در تعالیم و تحریف‌گری در مفاهیم و تغییر جهت تاریخ و همه چیز را به نفع خود و استمرار سیطره مرگبار خویش متحول كردن می‌پردازند.
اگر اوراق تاریخ را ورق بزنیم به وضوح می‌بینیم كه در تمام مقاطع، حاكمان ستمگر علیه حماسه بزرگ عاشورا به مخالفت و مقابله برخاسته‌اند، چرا كه اهداف نهضت حسینی و ارزش‌های والای نهفته در آن همچون جهاد، ظلم‌ستیزی، آزادگی، مقاومت، دفاع از حق، مقابله با مسخ مفاهیم اصیل دینی، ظلم ناپذیری، مبارزه با فریب و نیرنگ، و مقابله با مذهب‌سازی و فرقه‌گرایی و تبدیل خلافت اسلامی به سلطنت و پادشاهی، مطامع ضدبشری آنان را تهدید می‌كند و مبارزان و آزادگان را به گردهم می‌آورد و جبهه‌ای مقاوم و مبارز علیه سلطه جور و حاكمیت جائران در هر عصر و نسل تشكیل می‌دهد.
حضرت امام خمینی در رهنمودهای ذیل به این واقعیت نظر می‌گسترد كه نهضت عاشورا باید در همه اعصار و از جمله عصر ما استمرار یابد، كه هر روزی عاشورا و هر سرزمینی كربلا می‌باشد. امام خمینی معتقدند كه انقلاب اسلامی ایران با همین الگوگیری از نهضت حسینی آغاز شد و به پیروزی رسید و این حركت باید همیشه تداوم یابد.
حضرت سیدالشهداء سلام‌الله‌علیه به همه آموخت كه در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حكومت جائر چه باید كرد. با اینكه از اول می‌دانست كه در این راه كه می‌رود راهی است كه باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا كند و این عزیزان اسلام را برای اسلام قربانی كند، لكن عاقبتش را هم می‌دانست… علاوه بر این، در طول تاریخ آموخت به همه كه راه همین است. از قلت عدد نترسید، عدد كار پیش نمی‌برد، كیفیت اعداد، كیفیت جهاد اعداء مقابل اعداء، آن است كه كار را پیش می‌برد. افراد ممكن است خیلی زیاد باشند لكن در كیفیت ناقص باشند یا پوچ. و افراد ممكن است كم باشند لكن در كیفیت توانا باشند و سرافراز.
امام مسلمین به ما آموخت كه در حالی كه ستمگر زمان بر مسلمین حكومت جابرانه می‌كند، در مقابل او اگر چه قوای شما ناهماهنگ باشد بپاخیزید و استنكار كنید، اگر كیان اسلام را در خطر دیدید، فداكاری كنید و خون نثار نمائید.
حضرت سیدالشهداء از كار خودش به ما تعلیم كرد كه در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی كه اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بكنند و باید آنهائی كه در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بكنند. كیفیت مبارزه را، كیفیت اینكه مبارزه بین یك جمعیت كم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، كیفیت اینكه قیام در مقابل یك حكومت قلدری كه همه جا را در دست دارد با یك عده معدود باید چطور باشد، اینها چیزهایی است كه حضرت سیدالشهداء به ملت آموخته است و اهل بیت بزرگوار او و فرزند عالیمقدار او هم فهماند كه بعد از اینكه آن مصیبت واقع شد باید چه كرد، باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ باید همانطوری كه زینب سلام‌الله‌علیها در دنباله آن مصیبت بزرگی كه “تصغر عنده المصائب” ایستاد و در مقابل كفر و در مقابل زندقه صحبت كرد و هر جا موقع شد، مطلب را بیان كرد و حضرت علی‌بن الحسین‌سلام‌الله‌علیه با آن حال نقاهت، آنطوری كه شایسته است، تبلیغ كرد.
سیدالشهداء و اصحاب او و اهل‌بیت او آموختند تكلیف را، فداكاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان. همان مقداری كه فداكاری حضرت، ارزش پیش خدای تبارك و تعالی دارد و در پیشبرد نهضت حسین‌سلام‌الله علیه كمك كرده است، خطبه‌های حضر سجاد و حضرت زینب هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تاثیر داشته است. آنها به ما فهماندند كه در مقابل جائر، در مقابل حكومت جور نباید زن‌ها بترسند و نباید مردها بترسند. در مقابل یزید، حضرت زینب (سلام‌الله علیها) ایستاد و آن را همچو تحقیر كرد كه بنی‌امیه در عمرشان همچون تحقیری نشنیده بودند و صحبت‌هائی كه در بین راه و در كوفه و در شام و اینها كردند و منبری كه حضرت سجاد سلام‌الله علیه رفت و واضح كرد به اینكه قضیه، قضیه مقابله غیرحق با حق نیست. یعنی ما را بد معرفی كرده‌اند، سیدالشهداء را می‌خواستند معرفی كنند كه یك آدمی است كه در مقابل حكومت وقت، خلیفه رسول‌الله ایستاده است. حضرت سجاد این مطلب را در حضور جمع فاش كرد و حضرت زینب هم. تكلیف ماها را حضرت سیدالشهداء معلوم كرده است. در میدان جنگ از قلت عدد نترسید، از شهادت نترسید. هر مقدار كه عظمت داشته باشد مقصود و ایده انسان به همان مقدار باید تحمل زحمت بكند.
امام حسین با عده كم همه چیزش را فدای اسلام كرد، مقابل یك امپراطوری بزرگ ایستاد و “نه” گفت.
در حالی كه شهادت حضرت سیدالشهداء از همه خسارت‌ها بالاتر بود ولی چون او می‌دانست كه چه می‌كند و كجا می‌رود و هدفش چیست، فداكاری كرد و شهید شد و ما هم باید روی آن فداكاری‌ها حساب كنیم كه سیدالشهداء چه كرد و چه بساط ظلمی را به هم زد و ما هم چه كرده‌ایم؟
سیدالشهداء (سلام‌الله علیه) وقتی می‌بیند كه یك حاكم ظالمی، جائری در بین مردم دارد حكومت می‌كند، تصریح می‌كند حضرت كه اگر كسی ببیند كه حاكم جائری در بین مردم حكومت می‌كند، ظلم دارد به مردم می‌كند باید مقابلش بایستد و جلوگیری كند هر قدر كه می‌تواند با چند نفر با چندین نفر… مگر خون ما رنگین‌تر از خون سیدالشهداء است ما چرا بترسیم از اینكه خون بدهیم یا اینكه جان می‌دهیم؟ آن هم در ماجرای دفع سلطان جائری كه می‌گفت مسلمانم مسلمانی یزید هم مثل مسلمانی شاه بود اگر بهتر نبود بدتر نبود لكن چون با ملت اینطور می‌كرد و مردی بود متعدی و ظالم و ملت را می‌خواست زیر بار اطاعت خودش بی‌جهت ببرد، سیدالشهداء لازم دید كه سلطان جائر را سراغش برود ولو اینكه جان بدهد.
دستور است این، دستور عمل امام حسین سلام‌الله‌علیه، دستور است برای همه: “كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا” دستور است به اینكه هر روز و در هر جا باید همان نهضت را ادامه بدهید ، همان برنامه را، امام حسین با عده كم همه چیزش را فدای اسلام كرد، مقابل یك امپراطوری بزرگ ایستاد و گفت هر روز باید در هر جا این محفوظ بماند.
این كلمه “كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا” یك كلمه بزرگی است كه اشتباهی از او می‌فهمند، آنها خیال می‌كنند كه – یعنی آنها خیال می‌كنند كه – یعنی هر روز باید گریه كرد لكه این محتوایش غیر از این است كربلا چه كرد، ارض كربلا در روز عاشورا چه نقشی را بازی كرد، همین زمین‌ها باید اینطور باشد، نقش كربلا این بود كه (سیدالشهداء سلام‌الله علیه با چند نفر جنگ كرد، عدد معدود آمدند كربلا و ایستادند در مقابل ظلم یزید و در مقابل دولت جبار، در مقابل امپراطور زمان ایستادند و فداكاری كردند و كشته شدند، و لكن ظلم را قبول نكردند و شكست دادند یزید را) همه جا باید اینطور باشد و همه روز هم باید اینطور باشد، همه روز باید ملت ما این معنا را داشته باشد كه امروز روز عاشورا است و ما باید مقابل ظلم بایستیم و همین جا هم كربلاست و باید نقش كربلا را ما پیاده كنیم، انحصار به یك زمین ندارد، انحصار به یك افراد نمی‌شود، قضیه كربلا منحصر به یك جمعیت هفتاد و جند نفری و یك زمین كربلا نبوده، همه زمین‌ها باید این نقش را ایفا كنند و همه روزها، غفلت نكنند ملت‌ها از اینكه باید همیشه مقابل ظلم بایستند.
… ناراحت و نگران نشوید، مضطرب نگردید، ترس و هراس را از خود دور كنید، شما پیرو پیشوایانی هستید كه در برابر مصائب و فجایع صبر و استقامت كردند كه آنچه ما امروز می‌بینیم نسبت به آن چیزی نیست. پیشوایان بزرگوار ما، حوادثی چون روز عاشورا و شب یازدهم محرم را پشت سر گداشته‌اند. و در راه دین خدا یك چنان مصائبی را تحمل كرده‌اند. شما امروز چه می‌گویید؟ از چه می‌ترسید؟ برای چه مضطربید؟ عیب است برای كسانی كه ادعای پیروی از حضرت امیر (ع) و امام حسین(ع) را دارند در برابر این نوع اعمال رسوا و فضاحت آمیز دستگاه حاكمه خود را ببازند.
نهضت دوازده محرم و پانزده خرداد در مقابل كاخ ظلم شاه و اجانب به پیروی از نهضت مقدس حسینی چنان سازنده و كوبنده بود كه مردانی مجاهد و فداكار تحویل جامعه داد كه با تحرك و فداكاری روزگار را بر ستمكاران و خائنان سیاه نمودند و ملت بزرگ را چنان هشیار و متحرك و پیوسته كرد كه خواب را از چشم بیگانه و بیگانه پرستان ربود و حوزه‌های علمیه و دانشگاه و بازارها را به صورت دژ مدافع از عدالتخواهی و از اسلام و مذهب مقدس در آورد.
* * *
امروز مطلب مهم است، از مهمانی است كه جان باید پایش داد. همان مهمی است كه سیدالشهداء جانش را داد برایش، همان مهمی است كه پیغمبر اسلام بیست و سه سال زحمت برایش كشید، همان مهمی است كه حضرت امیر سلام‌الله علیه هیجده ماه با معاویه جنگ كرد، در صورتی كه معاویه دعوی اسلام می‌كرد و چه و چه، جنگش چه بود؟ برای اینكه یك سلطان جائر بود، برای اینكه یك دستگاه جائر بود، باید به زمینش بزند. آنقدر از اصحاب بزرگوارش را به كشتن داد، آنقدر از اینها را هم كشت، برای چه؟ برای اینكه اقامه حق بكند، اقامه عدل بكند.
– ما كه از سیدالشهداء بالاتر نیستیم، آن وظیفه‌اش را عمل كرد، كشته هم شد!
– خاطره تلخ 17 شهریور 57 و خاطره تلخ روزهای بزرگی كه بر امت گذشت، میوه شیرین سرنگونی كاخ‌های استبداد و استكبار و جایگزینی پرچم جمهوری عدل اسلامی را به بار آورد. مگر نه آن است كه دستور آموزنده “كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا” باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین عاشورا قیام عدالتخواهان با عددی قلیل و ایمانی و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران كاخ نشین و مستكبران غارتگر بود، و دستور آن است كه این برنامه سرلوحه زندگی امت در هر روز و در هر سرزمین باشد، روزهائی كه بر ما گذشت عاشورای مكرر بود و میدانها و خیابان‌ها و كوی و برزنهایی كه خون فرزندان اسلام در آن ریخت، كربلای مكرر و این دستور آموزنده تكلیفی است و مژده‌ای. تكلیف از آن جهت كه مستضعفان اگر چه با عده‌ای قلیل علیه مستكبران، گر چه با ساز و برگ مجهیز و قدرت شیطانی عظیم، مامورند چونان سرور شهیدان قیام كنند. و مژده كه شهیدان ما را در شمار شهیدان كربلا قرار داده است، و مژده كه شهادت رمز پیروزی است. 17 شهریور مكرر عاشورا و میدان شهدا مكرر كربلا و شهدای ما مكرر شهدای كربلا و مخالفان ملت ما مكرر یزید و وابستگان او هستند. كربلا كاخ ستمگری را با خون در هم كوبید كربلای ما كاخ سلطنت شیطانی را فرو ریخت. اكنون وقت آن است كه ما كه وارثان این خون‌ها هستیم و بازماندگان جوانان و شهدای به خون خفته هستیم از پای ننشینیم تا فداكاری آنان را به ثمر برسانیم و با اراده مصمم و مشت محكم بقایای رژیم ستمكار و توطئه گران جیره خوار شرق و اغرب را در زیر پای شهدای فضیلت دفن كنیم. ملت عظیم الشان در سالروز شوم این فاجعه انفجار آمیزی كه مصادف با 15 خرداد 42 بود با الهام از عاشورا آن قیام كوبنده را به بار آورد، اگر عاشورا و گرمی و شور انفجاری آن نبود، معلوم نبود چنین قیامی بدون سابقه و سازماندهی واقع می‌شد. واقعه عظیم عاشورا از 61 هجری تا خرداد 61 و از آن تا قیام عالمی بقیه‌الله ارواحنا المقدمه الفداء در هر مقطع انقلاب ساز است.
– الان هم می‌بینید كه در جبهه‌ها وقتی كه نشان می‌دهند آنها را، همه با عشق امام حسین است كه دارند جبهه‌ها را گرم نگه می‌دارند.
– اكنون ملت ما دریافته است كه “كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا” مجالس حال و دعای اینان شب عاشوراهای اصحاب سیدالشهداء را در دل زنده می‌كند.
– امام حسین علیه السلام با خون خود اسلام را زنده كرده شما به تبعیت از او انقلاب و اسلام را ضمانت نمایید.
ما در عین حالی كه جوان‌های بسیار لایق خودمان را، مردان كاردان خودمان را از دست دادیم لكن آن چیزی كه به دست آوردیم ارزشش بیشتر از این معانی است. آنی است كه سیدالهشداء سلام‌الله علیه زن و فرزند خودش را فدای او كرده، آنی است كه رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله و سلم زندگانی خودش را در راه او صرف كرد و ائمه معصومین ما در راه او آنهمه رنج دیدند.